در مورد ریشه شناسی کلمه “پسته” اختلاف نظر وجود دارد. احتمالاً از کلمه پیستک در زبان پارسی باستان اوستایی گرفته شده است. پسته رفسنجان بومی غرب آسیا است و توسط بازرگانان در خاورمیانه، کشورهای مدیترانه و اروپا توزیع می شد.
شواهد مصرف پسته به 300000 سال قبل از نئاندرتال ها برمی گردد. بقایای پسته ذغالی شده از سطوح موستریان در غار کبارا، اسرائیل به دست آمده است.
در تاریخ معاصر، بقایای آجیل پسته مربوط به هزاره ششم قبل از میلاد هم در افغانستان و هم در جنوب شرقی ایران یافت شده است، جایی که پسته احتمالاً برای اولین بار در مناطق نزدیک به محل رشد وحشی آن کشت شده است.
پسته به طور گسترده در امپراتوری ایران باستان کشت می شد و از آنجا به تدریج کشت آن به غرب گسترش یافت. پسته خام کله قوچی همراه با بادام، محبوب ترین آجیل برای مصرف انسان بود و تنها دو آجیل ذکر شده در کتاب مقدس است.
آشوری ها نیز از پسته به عنوان دارو، داروی مقوی جنسی و پادزهر استفاده می کردند. پسته اواخر قرن اول بعد از میلاد از سوریه در دوران رومیان به ایتالیا آمد. از آن به عنوان “آجیل سوریه” یاد می شد و قیمت آن گزاف بود.
پسته از ایتالیا به نواحی مدیترانه ای جنوب اروپا و شمال آفریقا گسترش یافت. پسته اکبری صادراتی توسط بازرگانان آمریکایی در دهه 1880 عمدتاً برای شهروندان ایالات متحده (ایالات متحده) با منشاء خاورمیانه وارد شد.
حدود 50 سال بعد، و تا به امروز، پسته به یک میان وعده محبوب تبدیل شده است امروزه، ایالات متحده پیشروترین تولیدکننده پسته در جهان است که در سال 2020 تقریباً 47 درصد از تولید جهانی را به خود اختصاص داده است و پس از آن ترکیه (30 درصد) و ایران (19 درصد) قرار دارند.
تولید تجاری پسته پیوندی گلدانی ایالات متحده تقریباً به طور انحصاری (99٪) در کالیفرنیا انجام می شود و مقداری تولید در آریزونا و نیومکزیکو انجام می شود.
- منابع:
- تبلیغات:
